‘Pff ik weet niet wat ik heb joh.. ik heb zin om iemand op z’n bek te slaan,’ zeg ik tegen mijn man terwijl we samen wat in de keuken staan te rommelen. Hij stoot een soort lach-proest uit. ‘Wat is er dan?’‘Ik weet het ook niet precies, ik voel me heel opgefokt’ zeg ik.

Met twee opgroeiende meiden genoten we afgelopen jaar met volle teugen van het einde van ‘De Tropenjaren’. Na jarenlang de pil slikken, twee zwangerschappen, twee bevallingen, twee keer borstvoeding geven en het opkweken van die ukkies zeg ik: ons gezin is compleet, aan mijn lijf geen polonaise meer!

Ik ben gestopt met de pil om eens te kijken hoe het zou zijn, zo zonder, en heel geleidelijk, naarmate de maanden verstreken begon ik het verschil te merken. Maar helaas, dit is geen blog over hoe geweldig het voelde om hormonaal in balans te zijn en thuis te komen in mezelf.

Het directe gevolg van dit besluit was dat ‘mijn tante weer op bezoek kwam’ elke maand. Laten we het zo zeggen, ik had haar niet gemist. Vanwege gevoelige hoofdhuid moest ik aan de speciale shampoo, mijn haarspray voelde ineens als een gasbrander. Mijn huid werd zo onrustig als die van een geile puber. Ik ontdekte ook de eerste grijze haar op mijn hoofd, die ik er van de schrik meteen uittrok, maar dat kan ook toeval zijn.

Ik heb ook steeds sneller last van prikkels en hoor mezelf nu dingen zeggen als: ‘Waarom moet er voor de koffie al muziek aan?’, ‘Wat zit je nou te wiebelen?’, ‘Niet door elkaar heen praten, zo hoor ik niemand!’, ‘Wacht ik zet even de radio zachter, dan zie ik het beter’ en ik vind mijn man ineens heel hard kauwen.

Vorige maand verliep ‘het bezoek van mijn tante’ anders dan anders. Ik moest pijnstillers innemen, ik had spanning voor een (leuke!) cursus en lag een hele nacht wakker. Ook overdag kon ik het gevoel niet afschudden, terwijl ik normaal altijd ‘over mijn eigen schaduw heen kan stappen’. De stresslevels die mijn horloge aangaf voor die dag gingen door het dak. Ik moest uitrusten anders zou ik uitgeput raken, vond Garmin. Dat onrustige, opgefokte gevoel was er dagen later nog steeds.

Ik had dit nooit eerder gehad, zou dit nou PMS zijn? Maar het was niet ‘pre’, het was gewoon… de hele tijd. Of heb ik met mijn achtendertig lentes meteen de oversteek gemaakt naar ‘De Grote O’? Een soort mindfuck van het lot; ‘Ha! ‘Gezin compleet’? Alsof jij nog een baby kunt krijgen, ouwe rozijn!’

Moet ik nu Ayurvedisch gaan vertragen in tijdens ‘De Periode’ of is dit het allemaal niet waard en kan ik maar beter gewoon een potje hormonen gaan scoren? Ik zet me schrap voor volgende maand en wacht het nog even af.